ما ز بالائیم و بالا می رویم...کار برای مس تازه آغاز شده است

دلگرمی های بزرگ زمستانی...مثل آتشی که همه را با مهربانی دور خود جمع می کند و ناخودآگاه به دور خود اتحادی ایجاد می کند که هر نفس گرمای این آتش را در کنار خود چند برابر کند...

این روزها آتش کرمان، مس شده است و دلگرمی از نتایج آن مفرح ذات همه کرمانی ها... حالا بعد از سه پیروزی متوالی، بعد از پله نوردی رو به بالا در جدول، بعد از رسیدن به جمع مدعی ها، دیگر نام مس چشمان را از کرختی خمار نمی کند... در کرمان شنیدن نتایج این روزهای مس برق را به چشمان همه می آورد و امیدی که در دل ها هوایی تازه می خورد و نو می شود...

مس حالا نتایج خوب را هم به بازی های چشم نوازش چاشنی می کند و این یعنی لذیذترین مزه زیر دندان هواداران و کرمانی ها...مس حالا ردای نارنجی پررنگ بر تن دارد و همه را به احترام خود از جا بلند می کند و دیگر کسی نمی تواند چشم خود را برروی بزرگی های آن ببندد حتی اگر لجاجت داشته باشد...

حالا مسی ها شعار "لیگ یک جای شما نیست" را به جای لحن حسرت بار با لحن امیدوار می خوانند و امید دقیقا همان فرق قلب تپنده و قلب سرد است و خداروشکر قلب مس در این روزهای سرد زمستانی حسابی گرم شده است تا صدای ضربانش به گوش همه فوتبال ایران و البته تمام شهر کرمان کم کم برسد.

اما این ضربانه دوباره از زیر کوله باری از برف منجمد، فقط یک شروع است... شروعی برای دمیدن مسیحایی در کالبد مسی که از بالا بوده است و می خواهد دوباره به بالا برود و برای رسیدن به این بالاها، همه این پله های طی شده هفته های اخیر بسیار پائین است و گام های بلند مس بسیار بلندتر از آن است که بخواهد به این قدم های ابتدایی کفایت کند و نفس خستگی بکشد...

کار برای مس تازه شروع شده است...کاری که باید به کارستان صعود ختم شود و مس حالا هفته به هفته خود را بیشتر به این کارستان نزدیک می کند و تا روزی که سوت صعود کشیده نشود از پا نمی نشیند، مغرور نمی شود و خستگی را نمی بیند...

حالا ما اینجا همه باهم برای یک هدف هستیم... همان یک خانواده... همان یک پرچم...برای نام نامی مس که خستگی شهر را از تن مردمان کویر بی اندازیم و همچنان لبخند را به اندازه بزرگی کرمان معنا کنیم.