تحلیل امیر حاج‌رضایی از وضعیت تیم ملی در جام‌جهانی/در میانه باخت و بخت

مشاور مدیرعامل باشگاه مس کرمان در یاداشتی به آخرین وضعیت تیم ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی روسیه اشاره کرده است... در یاداشت امیر حاج‌رضایی می‌خوانیم:

زمانی که آقای چاکر در سوت خود دمید، ما همچون بوکسوری که زیر ضربات سهمگین حریف به گوشه رینگ پرتاب می‎شود، در یک‎سوم دفاعی خودمان مچاله شده بودیم و فشار بی‎امان مراکشی‎ها به حدی بود که شیوه‎ی گزارش جذاب عادل را آمیخته به احساساتی کرد که باعث بیان واژه‎های جدید از سوی او شد.

مالکیت توپ تا دقیقه 19، 82 درصد برای مراکش و تنها 18درصد برای ما بود. این فشار از سن‎پترزبورگ به ایران منتقل شد. دقایق هولناکی را سپری کردیم، اما این طوفان بیست‎دقیقه‎ای آرام آرام فروکش کرد و نفس‎های حبس‎شده در سینه، فرصت رها شدن پیدا کردند.

آقای کی‎روش در مصاحبه با «وردساکر» اظهار داشته بود که ما پلن B نداریم و مسیر گذشته را ادامه می‎دهیم. مسیر گذشته چه بود؟ یک تاکتیک دفاعی مبتنی بر ضد حمله، برخی از کارشناسان فوتبال، این شیوه را ضد فوتبال می‎دانند و آن را در تضاد با فلسفه فوتبال تلقی می‎کنند. درحالی‎که مربیانی که با این شیوه بازی می‏‌کنند، معتقدند پیروزی بهترین تاکتیک است.

آقای کی‎روش می‎دانند موفقیت یک مربی در پیروزی‌هایی است که بدست می‎آورد. حتی کسانی که دوست دارند، تیم محبوبشان زیبا بازی کند، شکست را برنمی‎تابند. از سویی جام جهانی جای آزمون و خطا نیست. هر تیمی اشتباه کند به شدت و به سرعت تنبیه می‎شود. نمونه آن، تیم‏‌های مصر و مراکش هستند.

در سیستم بازی ایران، تیم می‌‏بایستی از یک سازمان دفاعی آموش‌دیده و کارا برخوردار باشد. بازیکنان در یک ساختار دفاعی وظایفی چندگانه دارند. نخست اینکه در دفاع فردی از مهارت‏‌های بالا برخوردار باشند و با پشتوانه این مهارت در دفاع تیمی مشارکت کنند. اما مسأله اساسی و حیاتی در این روش، پس از بازپس‎گیری توپ است که می‌‏بایستی قدرت حفظ توپ را داشته باشیم. این مالکیت توپ، فشارشکن است و اجازه می‎دهد انرژی و نیروی جسمانی به بازیکنان بازگردد.

اصولا فوتبال به آن دسته از ورزش‌ها تعلق دارد که از سیستم اینتروال استفاده می‏‌کند؛ کار و استراحت که دائم تکرار می‎شوند. اما در بیست دقیقه نخست، فشار مراکش و آشفتگی تیمی ما، موجب شد دائم در حال هزینه کردن انرژی و بخش‎های زیادی از توان جسمانی خودمان باشیم. آن نقطه قوت حریف و این نقطه ضعف ما، دیگر آن سیستم اینتروال را پس زده بود و ما دقایق طی شده را زیر آواری از دلهره و اضطراب پشت سر گذاشتیم.

در چنین مسابقاتی، پرسین‌گ‏های سنگین و اصطلاحا High Pressing زمانی که با سرعت حریف میکس می‎شود، حفظ توپ برای تیم مدافع که یک عنصر حیاتی است، را بسیار دشوار می‏‌کند. از قبل هم می‏‌دانستیم، خط میانی مراکش با حضور زیاش که یک طراح و پلی‎میکر تراز اول است در کنار بلهنده، عمرابات و حارث می‎توانند برتری در میانه میدان را از آن خود کنند و ارتباط خط میانی و حمله ما را قطع کنند و به همین دلیل بود که مدافعین ما، روی به بازی مستقیم آورده بودند و با ارسال توپ‏‌های بلند برای سردار آزمون، سعی در ایجاد خطر برای حریف داشتند.

انتخاب این تاکتیک از سوی آقای کی‎روش، نشان از تجربه و بینش او در فوتبال دارد. اما مقابله با اسپانیا در کازان، نمی‏‌تواند با نقایص موجود و مشاهده شده در بازی با مراکش، فرجام خوبی داشته باشد. تغییر در نفرات تیم بازهم اتفاق می‎افتد و این جابجایی نشأت گرفته از آمادگی بازیکن و تاکتیک حریف است. میلاد محمدی به این دلیل کنار گذاشته شد که یک پیستون رونده است و بازیکنان مراکشی حاضر در سمت راست تیم ما بسیار خطرناک بودند و می‎توانستند از فضاهای خالی پست سر میلاد استفاده کنند.

اسپانیای متأثر از تغییر ناگهانی و غیرمنتظره سرمربی خود، در بازی مقابل پرتغال، به هیچ‎وجه سیمای یک مدعی عنوان قهرمانی را نداشت. آنها به پیروزی در مقابل ایران نیاز دارند. می‎دانیم در فاصله پنج روز، نمی‎توانیم به تحول عمیق در حوزه فنی دست یابیم، اما می‌‏بایستی با تمرینات و تغییر نفرات در یکی دو پست، مشکلات خود را کاهش دهیم. مراکش تیم قدرتمندی بود؛ سازمان‌یافته و با برنامه. آمار مسابقه هم تأییدکننده همین موضوع است. آنها در تمامی آمارها بهتر از ما بودند اما آنچه که مهم و تعیین‎کننده بود، نصیب ما شد یعنی گل و پیروزی.

قطعا کی‎روش می‎دانست که پیروزی بر چنین حریفی در جریان بازی بسیار دشوار است. ضربات ایستگاهی ما که بسیار خطرناک بود و سرانجام منجر به گل بسیار باارزش ما شد، نشان‎دهنده کار فراوان روی این تاکتیک تأثیرگذار بود. مطلبی که رنار، سرمربی مراکش هم به آن معترف بود.

پیروزی بزرگی بدست آمد که جلوتر از مسائل فنی، حاصل همدلی و وحدت تیمی و از جان مایه گذاشتن بازیکنان بود. آنها برابر انتظار ظاهر شدند؛ یعنی جنگیدن و کم نگذاشتن را در حد غایی آن به نمایش گذاشتند.

تأثیرات این پیروزی، جامعه ما را که گرفتار انبوهی از مشکلات است، برای ساعات و احتمالا چندروزی از دغدغه فکری رها می‎سازد. این نوشته با ادای احترام به تیم ملی کشور به جهت جنگندگی و جان‎فشانی و بخشیدن شادی به ملتی که نیازمند آن است، تا از رنج‎های خود فاصله بگیرد به پایان می‎رسد.