شماره‌ی خبر : ‌75289 | تعداد بازدید : 799

نسخه‌ی قابل چاپ

ابارقی: از فرصت کرونا نهایت استفاده را می برم

محمد حسین ابارقی دونده باشگاه مس کرمان که خود را برای شرکت در بازی های کسب جواز المپیک آماده می کند، در گفتگوی تفصیلی خود با روزنامه ایران ورزشی در رابطه با ماجراهای مختلف پیرامون خود صحبت می کند.

محمد حسین ابارقی دونده باشگاه مس کرمان که خود را برای شرکت در بازی های کسب جواز المپیک آماده می کند، در گفتگوی تفصیلی خود با روزنامه ایران ورزشی در رابطه با ماجراهای مختلف پیرامون خود صحبت می کند.

به گزارش روابط عمومی باشگاه مس؛ در گفتگوی ابارقی می خوانیم:  هر روز رکوردهای بهتر و آرزوهای بزرگتر. با سرعت برق و باد جلو می‌رفت که به یک‌باره بعد از بازی‌های آسیایی اینچئون، علامت قرمز ورود ممنوع را مقابلش دید. تست دوپینگش مثبت شد و همین برای فراموش کردن دوومیدانی‌کار جوان کافی بود. چهار سال محرومیت بعد از کلی تلاش برای اثبات بی‌گناهی، آن‌قدر ضربه سنگین بود که شاید خوش‌بین‌ترین افراد هم فکرش را نمی‌کردند محمدحسین بخواهد یا حتی بتواند دوباره به پیست برگردد، اما او تصمیم دیگری گرفت و حالا که مدتی از پایان دوران محرومیت‌اش می‌گذرد، به‌دنبال کسب سهمیه المپیک توکیو است.

محمدحسین ابارقی، دونده 200 متر ایران اگرچه سال قبل هم در لیگ شرکت کرد اما رقابت اصلی‌اش بعد از پشت سر گذاشتن دوران محرومیت، رکوردگیری است که گفته شده در چند هفته پیش‌رو برگزار می‌شود. اگرچه با توجه به سخت‌گیری‌هایی که وجود دارد، ممکن است فعلاً خبری از این رویداد نباشد اما یکی از کسانی که دلش می‌خواهد هر طور شده این مسابقه برگزار شود، ابارقی است که می‌خواهد بار دیگر خودش را ثابت کند و بگوید موفقیت‌های قبل از دوران محرومیتش، نتیجه دوپینگ نبوده است.

این روزها در کیش تمرین می‌کنی و منتظر هستی تا جایزه بزرگ برگزار شود.
یکی از دوومیدانی‌کارانی که می‌خواهد هر طور شده جایزه بزرگ یا رکوردگیری انجام شود، من هستم. درست است که بعد از محرومیتم در لیگ شرکت کردم اما رکوردگیری و قرار گرفتن در برنامه فدراسیون برای حضور در المپیک برایم اهمیت دارد. باید مسابقه‌ای باشد که خودم را ثابت کنم اما با توجه به شرایط ویروس کرونا و مخالفت‌هایی که با برگزاری رقابت‌های مختلف وجود دارد، نمی‌دانم چه اتفاقی می‌افتد.

امیدواری که بتوانی رکورد خوبی را ثبت کنی؟
خیلی. امیدوارم بتوانم رکوردی نزدیک به ورودی المپیک ثبت کنم و در ادامه فدراسیون برای حضور در دو سه رویداد حمایتم کند تا سهمیه بگیرم. فعلاً که با حمایت باشگاه مس کرمان و مدیر کل ورزش استان در کیش تمرین می‌کنم.

برگردیم به روزهایی که تست‌ات مثبت شد و چهار سالی که سپری کردی.
هر چقدر از سختی این روزها بگویم باز هم کم است. آن‌قدر عذاب‌آور بود که دلم نمی‌خواهد به آن روزها برگردم. این اتفاق ناخواسته برای من اتفاق افتاد و همین موضوع پذیرش‌اش را برای من سخت‌تر می‌کرد.

همه ورزشکارانی که تست دوپینگ‌شان مثبت می‌شود، می‌گویند ناخواسته بوده و عامل دیگری در مثبت شدن تست‌شان تأثیر داشته است.
برای من واقعاً این‌جوری بود. من بعد از بازی‌های آسیایی اینچئون آسیب دیده بودم و مربی بدن‌سازم مکمل‌هایی را به من داد که قرار بود به درمانم کمک کند اما تستم مثبت شد. این موضوع را همان موقع به ستاد نادو گفتم اما تأثیری نداشت. حتی آن مربی در جلسه نادو حاضر شد، اعتراف کرد و تقصیر را به گردن گرفت اما ستاد قبول نکرد و در نهایت چهار سال محرومیت را برایم در نظر گرفتند.

چقدر طول کشید که بعد از این زمان توانستی خودت را جمع‌و‌جور کنی؟
من برای مدتی همه چیز را تعطیل کردم اما بعد تصمیم گرفتم دوباره استارت بزنم. آقای اکبرپور که از قبل مربی‌ام بود، خیلی تأثیرگذار بود و کمکم کرد. من محروم بودم و هیچ ورزشگاهی من را راه نمی‌دادند که تمرین کنم. برای مدت طولانی در پارک، جنگل و... تمرین می‌کردم. در این مدت خیلی زجر کشیدم. آن زمان ورودی جهانی را گرفته بودم و در آستانه ورودی المپیک بودم. به‌نوعی انگار از عرش به فرش رسیده بودم.

و حتماً در این شرایط برخورد و رفتار افراد هم تغییر کرد.
خیلی حرف پشت سرم بود. انگار همه قبل را فراموش کرده بودند و از جایی که تستم درآمد، من را دیده بودند و می‌شناختند. فقط خانواده، مربی‌ام و تعداد محدودی از افراد کنارم ماندند.

این رفتارها برایت دل‌سردکننده بود یا انگیزه شد که بهتر تمرین کنی؟
خیلی ناراحت می‌شدم اما این موضوع خیلی مهم بود که ثابت کنم موفقیت‌هایم با دوپینگ نبوده. من در جوانان آسیا خوب درخشیده بودم و باید ثابت می‌کردم این مدال بر اساس توانایی‌هایم بوده نه چیز دیگری، به همین خاطر همه این چهار سال در سخت‌ترین شرایط ممکن تمرین کردم تا وقتی محرومیتم تمام می‌شود، حرفی برای گفتن داشته باشم.

الان برنامه‌ات فقط برای 200 متر است؟
بله. می‌خواهم سهمیه المپیک را در این ماده بگیرم.

پس باید از عقب افتادن المپیک خوشحال باشی، چون فرصت پیدا کردی بیشتر تمرین کنی.
خیلی زیاد. شیوع ویروس کرونا شاید برای خیلی‌ها شرایط بدی را رقم زد اما برای من فرصت استثنایی بود. اگر المپیک در موعد مقرر برگزار می‌شد، من با توجه به این‌که به‌تازگی دوران محرومیت‌ام تمام شده، فرصتی برای آماده‌سازی نداشتم و اصلاً شرایط تمرین مناسب را نداشتم، اما حالا زمان دارم تا به رکورد ورودی المپیک برسم. فقط امیدوارم شرایط در ایران به‌گونه‌ای رقم بخورد که امکانش برایم فراهم باشد.

از یک جهت هم شرایطت برای رکوردگیری با بقیه فرق دارد. برخی دوومیدانی‌کاران بابت این‌که این مدت مجبور بودند در منزل یا جاهایی غیر از ورزشگاه تمرین کنند، معتقدند آماده نیستند و زمان مناسبی برای رکوردگیری نیست اما شما مدت طولانی با این روش تمرین کرده‌ای.
بله. البته الان با حمایت باشگاهم و اداره کل، شرایط خوبی برای تمرین در کیش برایم فراهم شده است، ضمن این‌که من مدت‌ها به‌نوعی دیگر در قرنطینه بوده‌ام و به شرایط دوران کرونا عادت دارم.

با سرپرست فدراسیون درباره برنامه و خواسته‌هایت صحبت کرده‌ای؟
بله. خدا را شکر ایشان حمایت کرده‌اند و مدام با من در تماس هستند. گفته‌اند اگر رکورد نزدیک به ورودی ثبت کنم، مورد حمایت قرار می‌گیرم و شرایط حضورم در رویدادهایی که قرار است برگزار شود فراهم می‌شود تا به امید خدا سهمیه را بگیرم. من باید به این سهمیه برسم تا ثابت کنم موفقیت‌های قبلی‌ام پاک بوده و آلودگی نداشته است.