شماره‌ی خبر : 1670 | تعداد بازدید : 1379
سه‌شنبه 24 اسفند ماه 1395 ساعت 11:04
رفتار ما بعد از این باخت مهم است/خودکشی ممنوع!
بزرگ هستیم و بزرگ باشیم و اجازه ندهیم که راحت پیش پای مسیرمان با دست خودمان سنگ بی‌اندازیم و از بازی یزد تنها تجربه‌ای بسازیم که در شش بازی پیش رو عصای برخواستن دوباره ما شود برای گذر از این در خوشبختی قبل از بسته شدن کاملش که فعلا بین آن گیرکرده‌ایم
بعد از شکست تلخ در یزد راحت‌ترین کار و البته بدترین آن این است که ناامید شویم و زانوی غم بغل بگیریم و با این یک شکست کار را برای خودمان تمام شده ببینیم...
در این که این باخت بسیار دردناک و ناراحت کننده بود جای هیچ شکی نیست... کسی هم تردید ندارد که با این شکست، کار مس در جدول بازی‌ها و ادامه‌ی لیگ بسیار مشکل‌تر شد... بازهم نمی‌توان منکر شد که اشتباهاتی از نظر رفتاری و چه از زوایای دیگر رخ داده شده است که منجر به این نتیجه‌ی تلخ گردیده که باید اصلاح و بر طرف شود... اما در پس همه‌ی این واقعیت‌های تلخ یک نکته‌ی مهم پیش‌روی ماست و آن نحوه‌ی برخورد و رفتار ما پس از این شکست است.
می‌توانیم به سود رقبا با همین باخت همین امروز پرونده‌ی خود را ببندیم و خودزنی که منجر به نتیجه‌ی تلخ ما در بازی با یزد شد را ادامه دهیم و یا می توانیم به گونه‌ای رفتار کنیم که در 6 بازی باقی مانده این عقب افتادگی بد شکل خود را جبران کنیم و خوشبختانه این انتخاب کاملا به رفتار و دیدگاه خودمان بستگی دارد...
6 بازی یعنی 18 امتیاز و در حالی که ما با صدر جدول فقط 6 امتیاز اختلاف داریم یعنی خوشبختانه هنوز درهای جبران برروی ما باز است و هرچند با این باخت به زمین خوردیم تا لای در خوشبختی گیر کنیم ولی هنوز پایی برای گذر از این در داریم قبل از بسته شدن آن و ماندن پشت آن اگر بخواهیم با نیت خالص یا علی گویان از جای برخیزیم و از ته دل عزم رفتن کنیم...
البته بازهم می‌گویم که دست خودمان است که بخواهیم دراز کش بین همین در شروع به اشک ریختن و گفتن بد و بیراه به زمین و زمان کنیم که در این صورت خودزنی که نه یک خودکشی احمقانه کرده‌ایم...
کار را با این باخت برای خودمان سخت کردیم و کار سخت تلاش بیشتر و زحمت جدی‌تر می‌خواهد... زحمتی که باید در عمل کشیده شود و این زحمت به ثمر نمی‌نشیند مگر اینکه واقعا از ته دل همه برای حمل این زحمت یکدل شده باشند... در بازی با یزد به اندازه کافی درد تنبیه فاصله گرفتن از هدفمان را خوردیم ... دردی که حاصل یک غفلت و یا شاید یک غرور از همه‌ی آفرین شنیدن ها بود...و قطعا نباید هیچکس دوست داشته باشد در مجموعه‌ی تیم مس همانند یک بیمار مازوخیست از چشیدن این درد دوباره لذت ببرد.
اگر بزرگ باشیم و بزرگ فکر کنیم و دوباره همدلانه به سمت هدف برگردیم خدا هم به ما کمک می‌کند کما اینک لطف خدا را در بازیهای نیم فصل دوم که واقعا از ته دل زحمت کشیدیم دیدیم... جایگاهی که هنوز آن را به طور کلی از دست نداده‌ایم حاصل زحمت و خون دلی بود که در چندین بازی متوالی خوردیم و خیلی سخت به دست آمد و برای از دست رفتن آن همه باید دلشان بسوزد...
بزرگ هستیم و بزرگ باشیم و اجازه ندهیم که راحت پیش پای مسیرمان با دست خودمان سنگ بی‌اندازیم و از بازی یزد تنها تجربه‌ای بسازیم که در شش بازی پیش رو عصای برخواستن دوباره ما شود برای گذر از این در خوشبختی قبل از بسته شدن کاملش که فعلا بین آن گیر کرده‌ایم...